Wilki, bieliki, orliki grubodziobe i wodniczki to biebrzańskie skarby, które choć rzadkie, otoczone opieką, mają szansę przetrwać i cieszyć kolejnych „bezkrwawych” łowców i wielbicieli przyrody. Jest jednak coś – co już wcale nie powoli – ginie bezpowrotnie, jakby trochę niezauważalnie. To polska architektura drewniana, szczególnie urocza na wschodzie.…
Nie ulega wątpliwości, że prawdziwi łowcy, nawet bezkrwawi, nie mogą wylegiwać się do południa! Tego dnia, już o 6:00 rano czekała na nas pani Ania, nasza przewodniczka po Biebrzańskim Parku Narodowym. To z nią udaliśmy się do rewiru wilków. Na szczęście już nie polowały! Bez trudu natomiast, znaleźliśmy ślady ich nocnego bytowania.…
Ostatni weekend spędziliśmy w otoczonej lasami wiosce Kaczory, niedaleko Piły. Dla mojego męża i jego brata, którzy nas tam zabrali, była to podróż sentymentalna do czasów ich dzieciństwa. Spędzali tam z rodzicami każde wakacje, a dodatkowo wiele razy jeździli na kolonie w pobliskiej osadzie Żabostowo.…
Dziewczynki wróciły z kolonii. Przywiozły same dobre wspomnienia, nowe piosenki, decoupage’owe dzieła, pierniki upieczone w czasie warsztatów w Toruniu i mnóstwo zdjęć. To chyba najbardziej różni ich kolonie od naszych, w czasie których robiono zazwyczaj tylko jedno zbiorowe zdjęcie. Tymczasem nam, obejrzenie wszystkich fotografii i wysłuchanie związanych z nimi kolonijnych opowieści zajęło dwa wieczory!…
Do Warszawy wybraliśmy się pociągiem, którym Zosia – nie licząc wąskotorówki – jeszcze nigdy wcześniej nie podróżowała. Mijane stacje były skrupulatnie notowane, by sprawdzić czy w drodze powrotnej pojedziemy tą samą trasą:) W Poznaniu zostawiliśmy zimę i Warszawa przywitała nas piękną wiosenną pogodą. Dlatego wszędzie poruszaliśmy się pieszo. W ciągu trzech dni udało nam się wiele zobaczyć – nowe dla nas miejsca i główne trakty, które dziewczynki poznały już wcześniej. Prosto z pociągu udaliśmy się do Centrum Nauki Kopernik.…