Idzie niebo ciemną nocą

 

Przed lekturą książki Zofii Ożóg „Nocne pejzaże w liryce dla dzieci”, nie zwróciłam właściwie nigdy uwagi na to, jak wiele wierszy dla dzieci opowiada o nocy i jej atrybutach, a „nurt kołysankowy” jest chyba dominujący w tym rodzaju poezji.

Jako dziecko uwielbiałam czytane przez tatę wierszyki z kolorowej książeczki Janiny Porazińskiej „W Wojtusiowej izbie” z najbardziej chyba znanym „Z popielnika, na Wojtusia iskiereczka mruga…”. Wiele użytych tam wyrazów, pochodzących z dawnego, wiejskiego folkloru, było dla mnie kompletnie niezrozumiałych, ale fascynowała mnie tajemnicza, baśniowa aura opowieści snutych przy kominku, kiedy zmierzch ośmielał domowe krasnoludki do wyjścia ze swych kątów zza łowickich skrzyń.

Wszystkie atrybuty poezji „szarej godziny”: gwiazdy, lalki, książki, koty, księżyc, latarnie, świerszcze, baśnie, kwiat paproci, kołyski i ciemność, tworzą kojącą atmosferę bezpieczeństwa, choć ponaglając do snu, służą też bardzo praktycznemu rodzicielskiemu celowi, kiedy to dorośli chcą już odpocząć od dzieci.

Dobrze, że te dwa cele nie wykluczają się wzajemnie bo – jak pisze Zofia Ożóg – „nocna konwencja” w poezji, to prawdziwy sprzymierzeniec dziecka w jego wyobraźni i uczuciach.

Moja starsza córka uwielbiała wiersz Joanny Papuzińskiej „Czekam na mamę”. Był czas kiedy musiałam go przeczytać codziennie, nawet po bardzo późnym powrocie do domu, mimo, że obie znałyśmy go już na pamięć. Właśnie w tak bliskiej sobie tematyce, moje dziecko odnajdywało pewnie potrzebne mu ukojenie.

 

Naszym ulubionym miejscem w czasie szarych godzin wieczornych jest domowy kominek, który rozpalamy czasami nawet latem, bo wtedy nam i pewnie również naszym – skrytym w kącikach – krasnoludkom, przyjemniej jest przysłuchiwać się czytanym baśniom i opowieściom:)

 

Zofia Ożóg „Nocne pejzaże w liryce dla dzieci”, Wydawnictwo Adam Marszałek 2002